Vietnam 2015
In oktober 2015 reisde ik drie weken door Vietnam, in opdracht van het Medisch Comité Nederland-Vietnam. Ik schreef voor een speciale uitgave van het MCNV over 40 jaar wederopbouw sinds het einde van de oorlog in 1975. Daarnaast schreef ik een artikel voor dagblad Het Parool.
Klik op de kleine foto’s om ze te vergroten.
In Hanoi is het gebruikelijk om de trouwfoto’s vast vóór het huwelijk te maken. Dat is makkelijk en voorkomt een hoop stress op de huwelijksdag zelf. Zondagmiddag en -avond zijn populair voor deze sessies. En dit is een populaire plek in Hanoi: het luxe winkelcentrum Trang Tien Plaza, met winkels als Dior en Louis Vuton. Dat straalt voorspoed en rijkdom uit. Het drukke bromfietsverkeer op de naast gelegen straat gaat ondertussen gewoon door.
Nha Trang in Zuid-Vietnam is een populaire badplaats, vanwege het goede klimaat en brede stranden. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw weten ook steeds meer Europese toeristen Nha Trang te vinden en sinds een paar jaar zijn gasten van vroeger weer terug: de Russen. Russen die het zich kunnen veroorloven boeken een tripje Nha Trang. Veel opschriften zijn dus tegenwoordig ook in het Russisch.
Ook een goede reden om naar Nha Trang te gaan: veel verse vis en schaaldieren. Deze krab heb ik bij dit restaurantje verorberd.
Ook in Vietnam rukt helaas het fastfood op. Hier wacht een dame op haar bromfiets op iemand die binnen iets aan het bestellen is.
In de provincie Quang Tri, in centraal Vietnam, is er gedurende de oorlog door de Amerikanen veelvuldig vanuit vliegtuigen gesproeid met het verdelgingsmiddel Agent Orange. Door de vervuiling worden er tot op de dag van vandaag nog steeds veel gehandicapte kinderen geboren. Dit is de familie Tham uit het dorpje Cam Tuyen. Het echtpaar Tham heeft zeven kinderen, van wie er vier gehandicapt zijn. Ik bezocht dit gezin ook in 2010. Vader en moeder, inmiddels de 60 gepasseerd, maken zich grote zorgen over de toekomst van deze vier kinderen. Want wie gaat er voor hen zorgen als zij er straks niet meer zijn?
Vietnam 2010
In 2010 reisde ik naar Vietnam met mijn vriendin Yvonne. Het was mijn tweede reis naar Vietnam. De eerste keer was ik daar in 1990, met mijn vriend Rob Pot, die toen fotografeerde. In de tussenliggende twintig jaar was Vietnam enorm veranderd. Van een ouderwetse communistische staat naar een moderne Aziatische economie, maar nog steeds onder leiding van een eenheidspartij.
Naar aanleiding van deze reis schreef ik een artikel over de blijvende gevolgen van Agent Orange voor dagblad Trouw. Ook schreef ik enkele bijdragen voor het blad van het Medisch Comité Nederland-Vietnam.
We reisden van Hanoi in het noorden naar Ho Chi Minh Stad (Saigon) in het zuiden, met tussenstops, helemaal met de trein. Tussen Dong Ha en Quy Nhon klommen een paar vrouwen op de trein die gedroogde inktvis verkochten. Nadat ze de hele trein waren door gegaan bleven ze aan de buitenkant hangen tot aan een volgend stationnetje.
Hanoi is de stad van de meren. Midden in het centrum ligt het Hoan Kiem meer en rond het centrum en in de buitenwijken liggen nog veel andere meren en meertjes. De meeste inwoners verplaatsten zich tegenwoordig per bromfiets, maar één van deze dames gebruikt kennelijk nog gewoon een fiets. (Klik ook hier op de foto’s om ze te vergroten.)
Vanuit de trein, die gemiddeld nog geen 50 kilometer per uur reed, hadden we steeds prachtig zicht op de omgeving en op het Vietnamese landschap. Er waren nog ouderwetse seinwachters met een vlag en hier ging het werk in het rijstveld ernaast ook gewoon door.
Quy Nonh is één van de mooiste badplaatsen van Vietnam. Op de markt wordt natuurlijk veel verse vis verkocht.
Een erfenis uit de koloniale Franse tijd: overal op straat – hier in Ho Chi Minh stad – staan karretjes waar je een belegd stokbroodje kunt kopen. Met zelf gemaakte paté of kaas van La vache qui rit.