Trouw
In 1998 was ik in Indonesië om onderzoek te doen voor mijn biografie over E.F.E. Douwes Dekker. Het was al een tijdje onrustig in het land, door een economische crisis en studentenprotesten tegen het autoritaire en corrupte regime van generaal Soeharto. Op 20 mei braken er grootscheepse onlusten uit in Jakarta. Ik zat er midden tussen. Soeharto trad twee dagen later af. Ondertussen vroeg iedereen zich af waar Megawati Soekarnoputri bleef. De dochter van wijlen president Soekarno, die de stem van de oppositie was geworden, zweeg in alle talen na de aftocht van Soeharto. Ik was in de gelegenheid haar adviseur Kwik Kian Gie hierover te interviewen. Voor het eerst publiceerde ik in dagblad Trouw. (klik op het artikel om te vergroten)
Een jaar na het aftreden van Soeharto waren er voor het eerst sinds jaren echt vrije verkiezingen in Indonesië. Ik hoorde van mijn Indonesische zwager, die toen in Nederland verbleef, dat hij en verschillende van zijn Indonesische kennissen hier geen stembiljet hadden ontvangen. Zo kwam ik er achter dat duizenden Indonesiërs niet hadden kunnen stemmen.
Tijdens mijn onderzoek voor de biografie van E.F.E. Douwes Dekker kwam ik in contact met Rolf Breier. Hij was als Oostenrijker in Nederlands-Indië geboren en werd aan het begin van de Tweede Wereldoorlog gedetineerd. Zo kwam hij in hetzelfde kamp terecht als Douwes Dekker. Zij behoorden ook tot de groep gevangenen die in 1942 naar Suriname werd afgevoerd, waar ze tot 1946 in een kamp buiten Paramaribo vast zaten. Rolf stierf in november 2015 in Kiel, Duitsland. (klik op het artikel om te vergroten)
Tijdens mijn tweede reis naar Vietnam, in 2010, kwam ik via het Medisch Comité Nederland-Vietnam in contact met slachtoffers van de verspreiding van Agent Orange in de provincie Quang Tri in Centraal Vietnam. Ook sprak ik met een Amerikaanse advocaat en een Canadese deskundige over dit nog steeds niet opgeloste probleem. (klik op het artikel om te vergroten)
